Dinsdag 15 juli 2025: Onderhoudskuur 8
Deze dinsdag was het gelukkig niet zo warm als 2 weken geleden en was het een aangename dag om er op uit te gaan naar het UMC.
Het voelde deze keer ook weer als een lange zit. De arts liep uit, waardoor we een half uur langer moesten wachten op het gesprek met haar en na 5 minuten stonden we al weer buiten. Op zich een goed teken, dat het gesprek zo kort duurde, want dat betekent dat er weinig veranderingen zijn. Geen nieuws is goed nieuws... De vorige keer hadden we al veel besproken, zoals de planning van de kuren, de komende onderzoeken en zelfs de aanstaande vakantie van de dokter. Ook wel eens fijn om het even niet over jezelf te hoeven hebben...
En wat het wachten betreft; het maakt niet uit of we moeten wachten voor of na het gesprek, want wachten moeten we toch altijd; op de uitslag van de bloedwaarden en op de medicatie dat ter plekke in de apotheek aangemaakt moet worden, als de arts daar haar goedkeuring voor heeft gegeven.
Maar daar komt binnenkort verandering in, want er is nieuw beleid op deze oncologie-afdeling; nu is alles op 1 dag gepland, maar dat wordt ontkoppeld. Het bloedprikken en het gesprek met de arts is (in mijn geval) op dinsdag en na goedkeuring van de arts gaat de chemokuur dan door op woensdag.
Het scheelt veel wachttijd tussendoor, maar het betekent wel dat we op verschillende dagen naar het ziekenhuis moeten. Omdat het gesprek met de arts op dinsdag vrij vroeg gepland is, ga ik dan maar op maandag bloedprikken, op dinsdag kan het gesprek (gelukkig) telefonisch en op woensdag ga ik naar de dagbehandeling. Je kunt er maar druk mee zijn...
Het voordeel is, dat het niet zo impactvol is. Denk ik.
Nu voelen we ons best gesloopt na zo'n dag; gewoon een dag in het ziekenhuis zitten vraagt al veel energie. De komende 2 kuren zullen we zien en ervaren hoe dat gaat....
Toch valt het me op dat de meeste mensen die je tegenkomt in het ziekenhuis, erg vriendelijk zijn. Het is meteen een lotgenotencontactdag, want ik zie mede-patiënten in de wachtkamers bij de bloedafname poli, de arts en vervolgens weer bij de dagbehandeling.
Het contact met de verpleegkundigen is altijd goed; ze zijn in voor een praatje en een grapje. Het is prettig om te ervaren dat een lach, maar ook een traan gedeeld kan worden met hen. En soms hebben we een leuk gesprek, over hobby's, vakanties of over een gezamenlijke kennis buiten het ziekenhuis.
En hulde aan de 'keukenzuster', die elke keer weer klaar staat met drankjes &hapjes, waaronder ook vaak vers fruit zoals verse ananas op een stokje en deze 'fruitcocktail'. Ze schenkt ook koffie, die niemand lekker vindt (zowel de bezoekers als de verpleging), dus iedereen weet inmiddels de weg naar de koffie-automaat met vers gemalen bonen te vinden.
De lunch missen we tegenwoordig op de afdeling, omdat ik daarna pas ingepland ben. Dat betekent dat ik thuis dan maar een broodje smeer en mijn tas vol stop met brood, een flesje drinken en gevulde koeken. Alsof we er een hele dag op uit gaan. En dat gevoel past dan wel weer bij deze vakantieperiode.
Veel plezier deze zomer en een fijne vakantie, als je die hebt!
Het voelde deze keer ook weer als een lange zit. De arts liep uit, waardoor we een half uur langer moesten wachten op het gesprek met haar en na 5 minuten stonden we al weer buiten. Op zich een goed teken, dat het gesprek zo kort duurde, want dat betekent dat er weinig veranderingen zijn. Geen nieuws is goed nieuws... De vorige keer hadden we al veel besproken, zoals de planning van de kuren, de komende onderzoeken en zelfs de aanstaande vakantie van de dokter. Ook wel eens fijn om het even niet over jezelf te hoeven hebben...
En wat het wachten betreft; het maakt niet uit of we moeten wachten voor of na het gesprek, want wachten moeten we toch altijd; op de uitslag van de bloedwaarden en op de medicatie dat ter plekke in de apotheek aangemaakt moet worden, als de arts daar haar goedkeuring voor heeft gegeven.
Maar daar komt binnenkort verandering in, want er is nieuw beleid op deze oncologie-afdeling; nu is alles op 1 dag gepland, maar dat wordt ontkoppeld. Het bloedprikken en het gesprek met de arts is (in mijn geval) op dinsdag en na goedkeuring van de arts gaat de chemokuur dan door op woensdag.
Het scheelt veel wachttijd tussendoor, maar het betekent wel dat we op verschillende dagen naar het ziekenhuis moeten. Omdat het gesprek met de arts op dinsdag vrij vroeg gepland is, ga ik dan maar op maandag bloedprikken, op dinsdag kan het gesprek (gelukkig) telefonisch en op woensdag ga ik naar de dagbehandeling. Je kunt er maar druk mee zijn...
Het voordeel is, dat het niet zo impactvol is. Denk ik.
Nu voelen we ons best gesloopt na zo'n dag; gewoon een dag in het ziekenhuis zitten vraagt al veel energie. De komende 2 kuren zullen we zien en ervaren hoe dat gaat....
Toch valt het me op dat de meeste mensen die je tegenkomt in het ziekenhuis, erg vriendelijk zijn. Het is meteen een lotgenotencontactdag, want ik zie mede-patiënten in de wachtkamers bij de bloedafname poli, de arts en vervolgens weer bij de dagbehandeling.
Het contact met de verpleegkundigen is altijd goed; ze zijn in voor een praatje en een grapje. Het is prettig om te ervaren dat een lach, maar ook een traan gedeeld kan worden met hen. En soms hebben we een leuk gesprek, over hobby's, vakanties of over een gezamenlijke kennis buiten het ziekenhuis.
En hulde aan de 'keukenzuster', die elke keer weer klaar staat met drankjes &hapjes, waaronder ook vaak vers fruit zoals verse ananas op een stokje en deze 'fruitcocktail'. Ze schenkt ook koffie, die niemand lekker vindt (zowel de bezoekers als de verpleging), dus iedereen weet inmiddels de weg naar de koffie-automaat met vers gemalen bonen te vinden.
De lunch missen we tegenwoordig op de afdeling, omdat ik daarna pas ingepland ben. Dat betekent dat ik thuis dan maar een broodje smeer en mijn tas vol stop met brood, een flesje drinken en gevulde koeken. Alsof we er een hele dag op uit gaan. En dat gevoel past dan wel weer bij deze vakantieperiode.
Veel plezier deze zomer en een fijne vakantie, als je die hebt!