Zaterdag 27 september 2025 Innerlijke rust
Als.... het gesprek bij het UWV geweest is, dan krijg ik weer wat rust. Als... de datum van uit diensttreden duidelijk is, dan voel ik weer rust. Als... ik thuis een beetje mijn ritme gevonden heb, dan krijg ik weer rust.
Ik had zo sterk het gevoel dat ik in september meer innerlijke rust zou vinden, maar dan zijn er omstandigheden; een gesprek met de huisarts over de toekomst, bericht van het ABP wat te doen met mijn pensioen, het invullen van een formulier voor het administratiekantoor en dan word ik weer onrustig en loop ik te piekeren in mijn hoofd. Terwijl ik dacht dat ik in de afgelopen periode juist geleerd had om te denken en te voelen vanuit vertrouwen.
Soms zou ik het denken even uit willen zetten. Zoiets als bij een kip zonder kop...
Wat helpt is om veel te wandelen, maar ik merk dat de voeten nog last hebben van hardnekkige bijwerkingen. Overige bijwerking nemen echt af, maar die voeten... Warm, koud, tintelig, pijnlijke harde plekken en dan weer gevoelloze zachte kussentjes onder mijn voeten. Wat een hoop verschillende gewaarwordingen. Toch blijf ik lopen en in beweging, want dat doet me goed. Al wandelend vraag ik me soms af welk pad ik zal kiezen (als ik iets te kiezen heb overigens...)
De foto hierboven is wel een leuke metafoor; Welk pad zou je kiezen om ongeschonden door het moeras te komen? Dan zou je zeggen; neem het rechter pad! Maar we hebben aan den lijve ondervonden dat het geen garantie is voor droge voeten! Dus conclusie; je weet nooit wat er op je pad komt, maar het is belangrijk hoe je er mee omgaat. En dat is vooral blijven zoeken naar innerlijke rust, waar ik ook ben.
Maar mocht je deze dagen een kip zonder kop tegenkomen...
Ik had zo sterk het gevoel dat ik in september meer innerlijke rust zou vinden, maar dan zijn er omstandigheden; een gesprek met de huisarts over de toekomst, bericht van het ABP wat te doen met mijn pensioen, het invullen van een formulier voor het administratiekantoor en dan word ik weer onrustig en loop ik te piekeren in mijn hoofd. Terwijl ik dacht dat ik in de afgelopen periode juist geleerd had om te denken en te voelen vanuit vertrouwen.
Soms zou ik het denken even uit willen zetten. Zoiets als bij een kip zonder kop...
Wat helpt is om veel te wandelen, maar ik merk dat de voeten nog last hebben van hardnekkige bijwerkingen. Overige bijwerking nemen echt af, maar die voeten... Warm, koud, tintelig, pijnlijke harde plekken en dan weer gevoelloze zachte kussentjes onder mijn voeten. Wat een hoop verschillende gewaarwordingen. Toch blijf ik lopen en in beweging, want dat doet me goed. Al wandelend vraag ik me soms af welk pad ik zal kiezen (als ik iets te kiezen heb overigens...)
De foto hierboven is wel een leuke metafoor; Welk pad zou je kiezen om ongeschonden door het moeras te komen? Dan zou je zeggen; neem het rechter pad! Maar we hebben aan den lijve ondervonden dat het geen garantie is voor droge voeten! Dus conclusie; je weet nooit wat er op je pad komt, maar het is belangrijk hoe je er mee omgaat. En dat is vooral blijven zoeken naar innerlijke rust, waar ik ook ben.
Maar mocht je deze dagen een kip zonder kop tegenkomen...